ξεκαλογερεύω

1. αφαιρώ από κάποιον την ιδιότητα τού μοναχού

2. παύω να είμαι μοναχός και γίνομαι λαϊκός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. ξ(ε)-* + καλογερεύω].